Αρχαίοι Λυρικοί – Σαπφώ

 Κέλομαί σε Γογγύλα 
Πέφανθι λάβοϊσά μα
Γλακτίν αν σε δηύτε πόθος αμφιπόταταϊ.
ταν καλάν α γαρ κατάγωγις αυτά
απτόαισ’ ιδοϊσαν, εγώ δε χαίρω,
και γαρ αύτα δη τόδε μέμφεταί σοι
Κυπρογένηα.
Σε φωνάζω Γογγύλα
Φανερώσου πάλι κοντά μου
Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς, 
νά ‘ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν
όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ, 
μα η ίδια η Αφροδίτη που σε μαλώνει.

Ποιήμα της Σαπφούς μεταφρασμένο από τον Οδυσσέα Ελύτη

«γρήγορα η ώρα πέρασε μεσάνυχτα κοντεύουν
πάει το φεγγάρι πάει κι η Πούλια βασιλέψανε
και μόνο εγώ κείτομαι δω μονάχη κι έρημη
ο Έρωτας που βάσανα μοιράζει 
ο Έρωτας που παραμύθια πλάθει
μου άρπαξε την ψυχή μου και την τράνταξε
ίδια καθώς αγέρας από τα βουνά
φυσάει μέσα στους δρυς φυσομανώντας.»

http://users.otenet.gr/~scoutari/Sappho.htmhttp://www.sapphogr.net/sappho.html http://abovinc.com/larry_ammann/psychedelic.html