Παντού εμπρός μου
γκρίζες σκιες
ενός παρελθόντος χρόνου
Χίμαιρα ξυπνάς
εαρινής νάρκης
τελώνιο
Αυγής ανάσα
τείνουσα στο άπειρο
αιμορραγεί
Κι Εσύ…
με μαύρες μαχαιριές
τη σημαδεύεις
Σχόλιο στο ποίημα του Λάκη Θλιμμένου Συμφωνίες Κυρίων
Σφαιρική και άφθαρτη
Η μοναξιά των στιγμών
Παραμονεύει
Μικρόψυχο όρνεο
Θρεμμένο
Με λυγμούς συμπόνιας!
6-2-2008 Μαρία Κ.
Αναίτια, ατοπήματα
διαπράτω
διαπλεκόμενη σε δαιδάλους
διάφανων δακρύων.
Δολοπλόκα διαβήματα
δρέπω γονατιστή
συλλαβίζοντας:
μακρό προ βραχέος περισπάται…
Μαρία Κ. 17-03-08
Η φυγή μες στο μυαλό σου να καλπάζει
με σπαθιά και με ρομφαίες φοβερές
κι ο ψεύτης χασκαρίζοντας σου τάζει
αναμνήσεις μουχλιασμένες και υγρές!
Τ’ άλογο σου, σα φωτιά μέσα στην μπόρα,
σκίζει τα λιβάδια του γιαλού!
Και μια φωνή – τρελλή φωνή σου λέει «προχώρα!»
«Τρέξε πιο γρήγορα, να φύγουμε γι’ αλλού!»
Οργισμένη, όχι αναίτια μες στο χάος,
αδράχνεις του χαμού τη λογική
δεν είναι ο κόσμος μας γλυκός, καλός και πράος
με κύριο χόμπι την… κηπουρική!
Αναδημοσίευση από το Crazy Greek Poets
Μαρία Κουτσάκη
4-7-07
Πεθαίνουμε μαζί, φθαρτοί και μόνοι.
Βαραίνουν της καρδιάς οι ξένοι πόνοι.
Στα ύψη της ψυχής να φτάσεις τώρα.
Αντέχεις πριν αρχίσει η κατηφόρα!
Μαρία Κ. 9-3-08
Αδυναμίες!
Ουχί του γήρατος.
Ανίατες ασθένειες
στο πέρας του καιρού
Οι Σιωπές,
που μας ακολουθούν,
από τα άδυτα
κάποιου παρελθόντος χρόνου!
11-2-2008
Αναίμακτοι καιροί
Ιδανικοί λαθρεπιβάτες
της Χαμένης Διανόησης
Ξερνάνε Ποίηση.
Σερβιριστείτε!
Καλή Όρεξη!
8-2-2008
και γίνονται οι χίμαιρες
που ικετεύοντας αφηνόμαστε
να μας κατασπαράσουν
για κάποια «δήθεν» λύτρωση
του «κάποτε» που δεν γεννήθηκε
και όμως ζει εντός μας
Sorry για την προσθήκη αλλά ένιωσα να συμπληρώσω. Μοναδικά τα λόγια σου Μαρία μου. Μ’ αγγίζουν εκεί που συντονίζονται όλες μου οι συχνότητες.
Να έχεις μια ξεκούραστη και ήσυχη εβδομάδα.
αυτές οι σιωπές κοριτσάκι… μέσα μου θεριεύσουν σαν θάλασσα ρουφήχτρα…
φιλί μοβ του δειλινού αγαπημένη μου…!!!
Γωγώ μου, αυτό το γραπτό υπάρχει χάρη στις μυστικές διαδρομές σου! Σ’ευχαριστώ!
Οι σιωπές ισως φερουν την ίαση μα δεν αποτελούν και πανάκεια. Την καλησπερα μου
Καλημερα Μαρια μου Οι σιωπες αλλοτε ειναι για καλο και αλλοτε απλα σε πνιγουν …ανιατες και στην μια και στην αλη περιπτωση
Επισης σου εχω μια προσκληση Παρε ναργιλε και σκεψου
http://spiti.pblogs.gr/2008/02/nea-mera-kai-ta-efta-kaka-ths-moiras-moy.html
αυτές οι σιωπές.. ακριβώς οπως τα λές μαρία μου ανίατες ασθένειες… μια καλησπέρα με την αγάπη μου..:):)
Αδυναμίες κι ανίατες ασθένιες ταλανίζουν ανθρώπινες ψυχές κι ουχί κορμιά αυτά χους εις χουν ετλέφτησαν μα η ψυχή αέναη
Μαράκι μου φιλιά πολλά
Ψάξε στα σημάδια να δεις τις σκληρές μέρες που περάσανε από πάνω μου
όχι μόνο στα χέρια σκύψε και μέσα στην καρδιά μου εκεί θα δεις τους σβησμένους ήλιους
κι ας έλεγε ο γιατρός πως τούτη η σκληροδερμία είναι μοναχά δερματική.
Θοδωρής Βοριάς
Η Σιωπή είναι ένα νόμισμο με δύο όψεις. Η μια ΦΩΝΗ κραυγαλαία αμείλικτη,αδυσώπητη,σκληρή, μαστιγώνει σε πληγώνει . Η άλλη θεία συμφωνία που μεταδίδει το υπερβατικό το ανείπωτο, το ασσύληπτο που ο λόγος δεν το φτάνει Σπάνια μια μια ανθρώπινη συμπεριφορά εμπεριέχει δύο τόσο αντιφατικές δυνάμεις. Την καλησπέρα μου
Είναι σύπτωμα χρόνιας λοιμώξης του ψυχισμού μας. Ανίατη ασθένεια με ποικίλες επιπλοκές. Η θεραπευτική αγωγή εφαρμόζεται κατά περίπτωση αλλά με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας. Ας απολαύσουμε λοιπόν όλοι μαζί αυτή τη κρίση!
Καλό ΣΚ Μαρία μου
Αγαπητέ Λάκη: με πιάνεις και μ’ αρέσει… με την καλή έννοια!:)))
..εχω ενα προβληματακι με την στειρα διανοηση…ετσι ως απλοικη χωριατισα σου αφηνω την αγαπη μου μικρο μου
Το μενού δεν έχει κάτι άλλο; όπως
Ποίηση χαμένη στους διαδρόμους της αναίμακτης διανόησης ποιητές, λαθρεπιβάτες στο τρένο του ιδανικού της σιωπής..
Απ αυτά ευχαρίστως να αυτοσερβιριστούμε..
Στις καταστάσεις που βιώνουμε και η κακή έννοια είναι πάντα αρκετά καλή.
Φιλιά
πωπω τι εγραψες μαράκι μου??? χαχαχαχα… τα σεβη μου υποκλίνομαι μπροστά στα σκληρά και αληθινά λόγια σου καλή τους όρεξη λοιπον…!! (καλα ε!!εισαι απίστευτη!!:):))) την αγάπη μου..:):) (καλο σ/κ..:):)))
μ’αρέσεις κοριτσάκι αγαπημένο… μ’αρέσεις πολύ… πίσω από αυτή την υπέροχη φιγούρα, κρύβέις δυναμισμό λέξεων…
φιλάκια ζεστά και σου στέλνω μια αγκαλιά με του ανέμου την ανάσα…!)
Καλημέρα,Μαρία…
1η φορά που σε επισκέπτομαι και σε τι έπεσα…
Καρφί κανονικό, το παραπάνω σου!!! Ειλικρινά χαίρομαι που σε γνώρισα από κοντά:) Σου εύχομαι ένα καλό διήμερο.
Απλή κι απέριτη σαν ρακη με μέλι. Την καλησπέρα μου συντέκνισσα
Αντι σχολίου παραθέτω κάτι σαν εύπεπτο βραδυνό πιάτο
Οι επόμενοι ποιητές ——————–
Πάντα με ελκύει η ποίηση, ιδιαίτερα οι αδέσποτοι στίχοι» λόγοι παραμυθητικοί, που ραντίζουν την ψυχή μου και σε χώρους νηφάλιους την οδηγούν. Τα έργα των αφανών διακρίνω, γιατί, ασύλητα ως έχουν, ηρωικά ανθίστανται στου αναλυτή το παγερό νυστέρι. Αυτούς τους στίχους προτιμώ για έναν επιπλέον λόγο» δεν έχουν γραφτεί ακόμη.
(Από συλλογή μου που σύντομα θα κυκλοφορήσει.)
Καινό πιάτο και κενή ποίηση, ωραίος συσχετισμός. Το λαδολέμονο παρακαλώ μας ανοίγετε την …όρεξη.
5-2-2008
Ήρθα εδώ να συναντηθώ με την γνώση και της ψυχής την ανάταση. . Κρατώ την υπόσχεση, ακολουθώντας τα ίχνη της σιωπής σου … http://lygeri.pblogs.gr http://ligery.pblogs.gr
Μαρακι μου καλησπερα
Πολύ όμορφο καρδούλα μου!!!! Αχ αυτή η σιωπή…..
Φιλιά πολλά!!
εχουν πει (και εγκρίνω και επαυξάνω) οτι η δύναμη των λέξεων δεν κρύβεται στο πολύ αλλα στο περιεκτικό.. νομίζω οτι το αποδεικνύεις σήμερα , γιατρε της ποιησης..:) μια καλησπέρα και ενα φιλί απο μια αθήνα περιεργως ήσυχη και ανιαρή..:)
εικόνα και λέξεις…!!! η απλότητά σου το μεγαλείο σου…:) καλησπέρα κοριτσάκι…:)))
…σιγανα φευγω ..μη ταραξω τη μαγεια..την αγαπη μου καλη μου
Λυγερή μου, σε επισκέφτηκα και σου έχω αφήσει σχολιάκι εκεί! Σ’ευχαριστώ για το πέρασμά σου!
Γιωτούλα μου γλυκιά επίσης! Με τις σχετικές αγκαλιές!
Αμαρυλίδα μου, μου λείπεις! Σ’ευχαριστώ!
Θέλ να είμαι εκεί ανάμεσα στη ζεστασιά κάποιων ψυχών, που με γέμισαν δύναμη και μου έδωσαν ώθηση για τη συνέχεια! Μαρία μου, σου οφείλω πολλά! Σε φιλώ και σε περιμένω!
Γωγώ μου! Αδυναμία μου! Καλησπέρα γλυκιά μου!
Φωτεινή μου, μόνιμα, ακλόνητα, δυνατά: την αγάπη μου!
Αερικό μου, τι θα πει σέπομαι;
«Σαν μυστική σκιά κι εγώ εκεί, σαν σιωπή μες στη σιωπή, ίσως μ’ αναγνωρίσεις..»
Υπέροχο, δυνατό, περιεκτικό Μαρία μου.. Την ζεστή μου καλησπέρα..
ΥΓ: Είχα δώσει τη συλλογή μου για σένα στην Αναστασία να σου την δώσει μα το ξέχασε.. Θα σου τη στείλω όμως σύντομα..
Ήθελα πολύ να σε γνωρίσω Τάκη! Δεν πειράζει όμως, άλλη φορά! Με τιμά και μόνο η σκέψη να μου την στείλεις, πόσο μάλλον η κίνηση! Θα περιμένω…
Οκ ευρέθη Αερικό! σέπομαι = σαπίζω! Ελήφθη όβερ!:))
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΤΣΑ ΜΟΥ…ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΘΑ ΕΓΡΑΦΕ ΕΤΣΙ…ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ!
Εροεσσα μου την καλησπέρα μου! Ζηλεύω, που δεν κατάφερα να βρεθώ σ’εκείνη την απίθανη παρέα! Την επόμενη φορά! Σε φιλώ!
Καλή μου Μαρία, θα ήθελα τόσο πολύ να ταιριάξω κάτι εξίσου ηχηρό μα είμαι πολύ «μικρός» για να φτάσω στα δικά σου επίπεδα. Θα αρκεστώ λοιπόν, να σου στείλω την αγάπη μου και την ευχή μου για καλό ξημέρωμα.
Αν ανοίξω συζήτηση για το ποιος είναι ο μικρός και ποιος ο μεγάλος, δε θα τελειώσει ποτέ, Λάκη μου!Σε φιλώ!
Κι αν το φως σε τραβήξει πάνω;
Σκιά γίνομαι κι αθόρυβα ακολουθώ τα βήματά σου , κάθε χνάρι που στη λάσπη αφήνεις αλυσίδα γίνεται και βάρος στα πόδια μου να μη μπορώ να προσωρήσω
Μαρία μου μια καλημέρα σου αφήνω και πολλά φιλιά
Όμορφη η σκιά σου Κλειώ μου! Την καλησπέρα μου και τα δικά μου φιλιά!
Εξαρτάται Ντέμον! Με το φως και το σκοτάδι μου πορεύομαι…
Καλησπέρα όμορφη!!!!!!!
Καλησπέρα κούκλα!!! 😉
Αέρινοι στίχοι! Την καλησπέρα μου!
Πέρασα να σου πω μια καλησπέρα κι ότι ακόμη κι αν δεν τα λάμε συχνά, είσαι στη σκέψη μου!!
Να περνάς καλά!
Πολλά φιλιά ψυχή μου!
Καλησπέρα κι απ’τα ξένα 🙂
Είναι δυο!
Δρεπάνια αδέκαστα οδυνηρού μόχθου.
Συντρίμμια σερνάμενων σκιών.
Παραπετάσματα πλεκτής ομοιοκαταληξίας.
Αδικήματα έπραξα,
ομολογώντας την ενοχή μου,
για τη λύτρωση Ανίερων Ερώτων!
2-2-2008
Πίσω απ’ τις σκιές
ακούω τα φερέφωνα
της οδύνης…
Πίσω από τους ήχους
βλέπω το σκοτάδι
μιας οργής, που σ’ άγγιξε.
Αόμματη ευκαιρία
πέρασε χωρίς να την πιάσω
στις χούφτες μου.
Γεύομαι το χτες-
αρμύρα μιας στιγμής,
που πέρασε…
Χωρίς Επιστροφή!
1-2-2008 Μεσημέρι
Στις άγονες σιωπές αναζητάω,
τους κήπους που δεν άνθισαν ποτέ!
Σε πολύχρωμες σταγόνες χάνομαι,
πέφτοντας σε διψασμένα χώματα!
Δεν είναι πια γαλάζιοι οι ουρανοί
που ξέραμε παιδιά,
όταν παίζαμε αλέγρα με τα σύννεφα
μιας ξεχασμένης μέρας.
Μικρές απορίες,
άγουρων χρόνων γεννήματα
ίδιες μείναν στην καρδιά
και ταξιδεύουν
σ’ ένα χθες,που πέρασε διακριτικά
σα σκιά στου ονείρου μου την πόρτα!
Αλαφροΐσκιωτο, αέρινο και άφθαρτο
παραμονεύει,
μήπως βρει τ’ αγρίμι
που έγινε θήραμα του χρόνου
κι εκλεκτό έδεσμα
σε γιορτινό τραπέζι!
Μαρία Κ. 27-12-2007
Αφιερωμένο στην Αμαζόνα και το Αερικό!
Night Flights 4 
ΜΙΑ ΓΙΑΤΡΟΣ ΘΑ ΜΕ ΣΩΣΕΙ…………
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!! ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΕΙΚΟΝΑ……………
Από Sotiria Vasiliadou | Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου 2007 8:17 μμ
Καλησπέρα Σωτηρία! Αν περιμένεις… σωτηρία από μένα, σώθηκες!:)
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου 2007 8:26 μμ
Πάντα νικά ο Έρωτας … Καλό βράδυ
Από Χαρά Διδυμίνα | Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου 2007 10:48 μμ
«Απρόβλεπτο σαν την ελευθερία που εκπνέει ο άνεμος όταν φλερτάρει επίμονα το αύριο, σαν την αμόλευτη ανάσα του άνθους που ευφραίνεται στην πρώτη αχτίδα το ξημέρωμα..» Την αγάπη μου Μαράκι και φιλιά πολλά.. Το προφίλ σου από πότε έχεις να το δεις?? Καλημέρα..
Από Τάκης Τσαντήλας | Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2007 9:41 πμ
Καλημέρα Μαρία. …Πάντα,μα πάντα έτσι γίνεται..! 😉
Από Κουρσάρος | Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2007 10:41 πμ
Μακάρι Χαρά μου! Καλησπέρα και σε σένα!
Από Μαρία Κουτσάκη | Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2007 8:34 μμ
Τάκη μου το είδα χθές… εκκρεμεί να σου… απαντήσω! 🙂 :*)Σε ευχαριστώ πολύ κι από εδώ πάντως. Κι εσύ ό,τι επιθυμείς, από καρδιάς!
Από Μαρία Κουτσάκη | Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2007 8:36 μμ
Κουρσάρε καλησπέρα! Πού το έχεις αφήσει πάλι το κινητό; 🙂
Από Μαρία Κουτσάκη | Πέμπτη, 29 Νοεμβρίου 2007 8:36 μμ
Είναι το άστρο που κρατεί αυτό που θεραπεύει; Καλό απόγευμα.
Από Αλέξανδρος Διαμαντής | Παρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2007 3:37 μμ
Είν’ η αγάπη ανθρώπινη και περισσεύει, Αλέκο. Καλημέρα!
Από Μαρία Κουτσάκη | Σάββατο, 1 Δεκεμβρίου 2007 8:21 πμ
Πολύ το χάρηκα που ξαφνικά σε βρήκα . Χρονια πολλά Μαρία μου.
Από Anastasia | Κυριακή, 23 Δεκεμβρίου 2007 1:58 μμ