Ατέλειωτες ώρες μεθώ
απ΄ την ανάσα σου
όταν αμίλητος σ΄ ακούω
να μου μιλάς
σαν να ποτίζεις με στοργή
σεπτής βροχής
μοναχικά αγριολούλουδα…
Είναι ο ήχος σου γλυκός
που μου χαϊδεύει τις αισθήσεις
που παίρνει μύρια σχήματα
που μεταπλάθεται στον άνεμο
που φλόγα αιθέρια γίνεται
κι έτσι σε νιώθω τώρα
μέσα μου, για τα καλά
να με πυρώνεις…