Της Εφηβείας μου τα σημάδια 3

ΖΑΛΗ

 

Σε σκέφτομαι μέσα στη ζάλη μου,
σαν ένα ρόδο, σαν τον κρίνο της αυγής.
Στριφογυρίζεις στο κεφάλι μου
κι από τη σκέψη μου δεν το μπορείς να βγεις.

Σε σκέφτομαι μέσα σε ίλιγγους,
σα μια σπίθα, σα μια τρέλλα της στιγμής.
Χορεύω σε ρυθμούς αμείληκτους,
στριφογυρίζω σαν το κέρμα μιας δραχμής.

………………………………

Ψάχνω για να σε βρω και χάνομαι
μες στο λαβύρινθο μιας θάλασσας πλατιάς.
Για σένα νιώθω και αισθάνομαι
πως πνίγομαι στα βάθη της νυχτιάς.

Σε βρίσκω μέσα σε μια άβυσσο
κι αναρρωτιέμαι, τι να κρύβεις στην ψυχή;
Μια κόλαση, ένα παράδεισο,
μία γαλήνη ή μι’ ατέλειωτη βροχή;

Σε νιώθω σαν ένα συμπλήρωμα,
που θα γεμίσει της ζωής μου τα κενά
κι είμαι καράβι χωρίς πλήρωμα,
που ο άνεμος κι η μπόρα κυβερνά!

Μαρία Κ. 14-7-1995

 

Κουράστηκα

Κουράστηκα να σε ζητώ
σ’ ένα κόσμο χαμένο.
Να σε βρίσκω κουράστηκα
μες στις πίκρες θαμμένο.
Να φοβάμαι κουράστηκα
για να πω κάθε λέξη.
Να ρωτιέμαι κουράστηκα
σε τι δίχτυα έχω μπλέξει.
Ν’ αγαπώ δεν κουράστηκα
καθετί που ‘ ναι γνήσιο
Μια γαρδένια, τον άνεμο,
ένα βλέμμα γατίσιο…

…………………………………
Να ζητώ δεν κουράστηκα
έναν άνθρωπο ακόμα
να ζητά την αλήθεια του
μες στου κόσμου το χώμα.

Μαρία Κ. 28-10-1995

Το χαμόγελο

Όταν χαμογελάς λάμπει η φύση
κι ο ήλιος φαίνεται μπρος σου θαμπός,
μπροστά σου κάθε αστέρι έχει σβήσει
και τα μάτια σου ζηλεύει κάθε φως!

Όταν χαμογελάς, γλυκό αγέρι
τυλίγει και δροσίζει την καρδιά,
μες στο λιοπύρι και στο καλοκαίρι,
της άνοιξης φοράς τη μυρωδιά!

Μ’ ένα χαμόγελο ολόκληρος αλλάζεις
και γίνεσαι γαλάζια εκκλησιά
κι ενώ είναι στιγμές που με τρομάζεις,
σβήνουν τα χείλη σου απ’ το χάρτη τα νησιά!

Έλα λοιπόν, λιγάκι ακόμα χαμογέλα!
Γίνε ένα πλάσμ’ αλλιώτικο κι εξωτικό!
Και μάθε πως μες στης ζωής την τρέλλα,
ένα χαμόγελο είναι το γιατρικό!

Μαρία Κ. 1-8-1995