Σ’ ακούω στην ηχώ του ανέμου
να ροκανίζεις παιδικά όνειρα
να θυσιάζεις τις ρανίδες της νιότης σου
σ’ άγνωστους νέους θεούς.
Σ’ ακούω στη βροχή που πέφτει
στάλα-στάλα σε σπασμένο τζάμι
να μουσκεύεις τις ανάσες σου
στην άχλη του καιρού.
Σ’ακούω στο αίμα που κυλά
από θυσία παιδικού βλέμματος
να μαζεύεις τις χοές του παρελθόντος σου
στο ανίερο δισκοπότηρο φτωχών ερώτων.
Μη θορυβείς! Γύρνα τη ματιά
στη κοιλάδα του παρακείμενου δέους σου
κι αν με την άκρη του μυαλού σου με δεις,
φώναξέ με στης σιωπής τα φωτοστέφανα,
εκείνα, που μαραίνονται καιρό
στο μνημείο του ανεκπλήρωτου πόθου σου
προσβάλλοντας ανεπανόρθωτα
τη δημοσία αιδωδύνη της νεκρής εφηβείας μας
Μαρία Κ 28/05/2007
Night Flights 4 
Καλημερα Καλη εβδομαδα
Από giota1 | Δευτέρα, 28 Μαΐου 2007 1:30 μμ
Καλημέρα Γιώτα μου! Επίσης!
Από Μαρία Κουτσάκη | Δευτέρα, 28 Μαΐου 2007 1:32 μμ
«Mαζευονταςτις χοες του παρελθόντος μου»,σε μιά χουφτα τρεμάμενου χεριού,χαραγμένου απο ωδινες ανειποτες,τραγουδω το τραγούδι σου της βροχής,ανθρωπος της βροχής,και σ ευχαριστώ μωρό…μουδωσες ηχο και στιχο..φιλάκια
Από fotini spanoy | Δευτέρα, 28 Μαΐου 2007 2:23 μμ
Όπως πάντα υπέροχη Φωτεινούλα μου! Ακούω τον ήχο της φωνής σου να κελλαρύζει μες στη βροχή, που άρχισε πριν λίγο να πέφτει δίπλα μου. Σε φιλώ!
Από Μαρία Κουτσάκη | Δευτέρα, 28 Μαΐου 2007 2:37 μμ
«..κι αν με την άκρη του μυαλού σου με δεις..»
Είναι Υπέροχο Μαράκι μου!! Εντυπωσιακά λιτό και την ίδια στιγμή πάμπλουτο από εικόνες και συναίσθημα!!
Στην άχλη του καιρού….
Φιλί!!!
Από ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ | Δευτέρα, 28 Μαΐου 2007 7:18 μμ
Στην κοιλάδα του παρακείμενου δέους σου πήγαινε και κατάθεσε το στεφάνι, που σου αναλογεί, στο μνημείο του ανεκπλήρωτου πόθου σου…
Σ’ ευχαριστώ Νίκο μου, Σε φιλώ!
Από Μαρία Κουτσάκη | Δευτέρα, 28 Μαΐου 2007 7:58 μμ
Ένα ποίημα στην ατολμία του δέους δεμένο σφιχτά στην συνενοχή και στην θλίψη, απλώνει άρωμα σιωπηλού πένθους. Η Παρασκεύη υπάρχει για την Κυριακή, πάντως. Πολύ καλό.
Από Αλέξανδρος Διαμαντής | Δευτέρα, 28 Μαΐου 2007 8:47 μμ
Είσαι το ζωντανό παράδειγμα της θεωρίας που πρεσβεύει ότι το κάθε ποίημα το αντιλαμβάνεται και το εκλαμβάνει ο καθένας διαφορετικά, σύμφωνα με τα βιώματά του. Θεωρία την οποία ενστερνίζομαι και που αντιτίθεται με το φιλολογικό ρεύμα του «τι θέλει να πει ο ποιητής».
Την καλησπέρα μου και σ’ευχαριστώ!
Από Μαρία Κουτσάκη | Δευτέρα, 28 Μαΐου 2007 8:56 μμ
Μαρία, το παρέλαβες ή ταξιδεύει ακόμη; Θα το αναγνωρίσεις ή θα αναρωτηθείς για ποιόν είναι;
Από Αλέξανδρος Διαμαντής | Τρίτη, 29 Μαΐου 2007 2:49 μμ
Αν εννοείς το προήγουμενο σχόλιό σου, έχω ήδη απαντήσει εδώ πιο πάνω. Αν εννοείς κάτι άλλο, όχι.
Από Μαρία Κουτσάκη | Τρίτη, 29 Μαΐου 2007 5:28 μμ
Μαρία, δεν εννοώ το σχόλιο. Προφανώς, δεν το παρέλαβες. Το έχω στείλει ήδη κάποιες μέρες. Όχι αεροπορκώς, δια θαλάσσης, που λέμε. Αν σε κάποιες μέρες δεν το παραλάβεις, θα ληφθούν κάποια μέτρα, ολιγοήμερης αποχής εκ μέρους μου από την… Ιατρική και την Ποίηση. Δεν θα ήθελα να πω <<κρίμα τον κόπο μου>>. Προτιμώ να θυμηθώ τον Σαίξπηρ <<τέλος καλό, όλα καλά>>. Σε χαιρετώ… χαμογελώντας
ΥΓ. Ε, τώρα στα είπα όλα.
Από Αλέξανδρος Διαμαντής | Τρίτη, 29 Μαΐου 2007 8:33 μμ
Μαρία, καλησπέρα. Επειδή αυτήν την ημέρα, που στο έστειλα, βρισκόμουνα σε καλοπροαίρετη φιλοπαίγμωνα διάθεση, ομολογώ, περίμενα μια καλοδιάθετη παιγνιώδη αντίδραση. Εντάξει, δεν έγινε τίποτα. Δεν υπάρχει λόγος να προσέχεις ιδιαίτερα το blog μου σε σχέση με το δικό σου, το οποίο υποθέτω γνωρίζεις καλά, από το προφίλ του μέχρι την τελευταία δημοσίευση. Σε χαιρετώ με τα καλύτερα συναισθήματα.
Από Αλέξανδρος Διαμαντής | Τετάρτη, 30 Μαΐου 2007 5:44 μμ