ΠΙΚΡΑ
Τι κι αν η ζωή μού χαμογέλασε
στα μισά του δρόμου, σαν βγήκα
απ’ το κενό;
Τι κι αν στις φλέβες μου σταμάτησε να τρέχει η χλωμάδα;
Μια σκοτεινή γωνιά δώστε μου
γιομάτη κόσμο άλαλο….
Δε θέλω χαμόγελα μες στην καταστροφή!
Κάποιος χορεύει πάνω σε πτώματα ιδεών!
Είναι γλυκός ο θάνατος σαν πεθαίνεις με την αγάπη σου….
είναι πικρός ο θάνατος σαν πεθαίνεις με τις ιδέες σου….
Η ζωή μια αρμύρα πασπαλισμένη με ζάχαρη…
Η ζωή ένα δάκρυ λερωμένο με λάσπη….
Κι εσύ Ψυχή μου – φωνή φλογισμένη που σιγοκαίει,
μες στις στάχτες κάποιου φοίνικα!
Μια πίκρ’ανείπωτη έγινα
και βγήκα στον κόσμο σεργιάνι…
Απλώθηκα σα ρόγχος
κι έσφιξα τα στήθη των δικαίων
Μ.Κ.
Night Flights 4 