Και να μαχαιρωθεί η καρδιά
το αίμα που θα χύσει,
κάθε σταγόνα θα γενεί
καρδιά να σ’ αγαπήσει.
Βασίλισσα μοναδική
στου νου μου το παλάτι,
που’ χεις τη σκέψη σύμβουλο
και το κορμί μου εργάτη
Ωσάν τα κρίνα του αγρού
που τη βροχή ποθούνε
έτσι ποθούν τα μάτια μου
τα μάτια σου να δούνε
Πολύ ψηλά στον ουρανό
λάμπουνε τα αστέρια,
μα το δικό σου συνεχώς
λάμπει στα δυο μου χέρια.
Άνθρωπος δίχως όνειρα
δεν ημπορεί να ζήσει,
όπως το δέντρο δεν μπορεί
χωρίς νερό ν’ ανθίσει.
Χωρίς νερό, χωρίς ψωμί
και δίχως οξυγόνο
μπορώ και ζω μα να ‘σαι εδώ
να σε κοιτάζω μόνο.
http://www.krassanakis.gr/mantinades.htm
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε