Όταν ανοίγει μια πληγή
η μοναξιά τι να σου φταίξει;
κι αν μολεμένη ειν’ η πηγή
κι αν η καρδιά σου αιμορραγεί
πώς το κρυμμένο σου παιδί
να βγει να παίξει;
Βγάλε τα νέφη απ’την ψυχή
και τις βαριές, που σ’έχουν δέσει, αλυσίδες…
νάρκες γεμάτη η περιοχή
που σ’όρισαν για να διαβείς,
φορώντας κάποιου λυτρωμού
τις παρωπίδες.
Κι αν μια φωνή – φωνή τρελλή
σ’ αντίλαλό της σε καλεί
ν’ αλλοδρομήσεις
Είναι εκείνο το παιδί,
που λησμονιά δεν έχει δει
και σου φωνάζει στην ψυχή
πως θες να ζήσεις!
Είπα να το κρατήσω για τον εαυτό μου, αλλά δεν μπορώ να αποποιηθώ τις κακοτεχνίες μου. Δικά μου δημιουργήματα είναι κι αυτές – κομμάτι μου.
Μαρία Κ. 6-6-2007
Mαρια οτι κι αν λες εμενα μου αρεσε Καλησπερα
Από giota1 | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 6:44 μμ
Αστερι!!! η φωνη της ψυχης σου. Μονο εκεινο το παιδι,το κρυμμενο μεσα μας μπορει να διωξει τη συννεφια απ`την ψυχη. Με συγκινησες…Να εισαι καλα.
Από AERIKO | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 6:45 μμ
Είναι υπέροχο. Πολύ εσωτερικά τα συναισθήματα που βγάζει. Καλό απόγευμα Μαρία μου.
Από Μενεξεδιά | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 6:45 μμ
jiasou,se rotisa kai sto blog mou,apo pou efigjes? kai an enois apo italia pote efugjises?
Από canna bella | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 6:54 μμ
Σ’ ευχαριστώ Γιώτα μου! Καλησπέρα κι από μένα! Φιλάκια!
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:05 μμ
Κι εσύ να ‘σαι καλά Αερικό! Πάντα με τον καλό σου λόγο στο στόμα! Χαίρομαι που σου άρεσε, ειλικρινά!
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:08 μμ
Σ’ευχαριστώ Μενεξεδιά μου! Όμορφο απόγευμα και σε σένα, καλή μου!
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:09 μμ
Από Ιταλία το 2004 Canna. Κάτι μου λέει ότι έχουμε κοινά βιώματα.
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:10 μμ
ela spoudases iatriki sti napoli? kai eidikotita?
Από canna bella | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:26 μμ
Αααααα!! Μαρία και τούτη τη φορά έγραψες κάτι υπέροχο.. Έπλεξες λέξεις και νοήματα με μοναδική μαεστρία… Μου θυμίζει τα παλιά δυνατά δεκαπεντασύλλαβα…
Φιλί και μπράβο σου!!!
Από ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:34 μμ
Δυστυχώς δεν είχα all’ epoca την εξυπνάδα να κάνω εκεί και την ειδικότητα. Τώρα σε λίγο αρχίζω το γενικό μέρος της ενδοκρινολογίας στην Ελλάδα.
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:34 μμ
Καλώς τον το Νίκο μου! Σ’ευχαριστώ πολύ καλέ μου! Τα φιλιά μου!
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:35 μμ
kalo kourajio!!!telia i endokrinologjia, ego exo kanei maieutiki-gjinekologjia a padova skeutomai na min kano isotomia edo alla na kano orthopediki jiati panta mou arese,apla i mamma mou einai gjinekologos kai m;epeise na kano kai ego to eidio. tha sou po:i jiajia mou i raffaela emene fuorigrotta kai pugjena kathe kalokairi alla ego emena bolzano(merano),sta sunora me tin austria,den ksero an pigjes kamia ekdromi a alto adige!
Από canna bella | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:44 μμ
Μέχρι Μπέργκαμο και Μιλάνο έφτασα, αλλά ήξερα ένα παιδί από το Μεράνο. Πάνε χρόνια τώρα… κάνω προσπάθεια για να θυμηθώ το όνομά του.
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:50 μμ
itan apo tous italous i apo tous pou zoun merano? alla italos tha itan,siga mi pugjenane i gjermani a napoli! einai kseneroti!!!
Από canna bella | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 7:56 μμ
Ιταλός ήταν. Ξέρεις κι εσύ γερμανικά, όπως όλοι οι κάτοικοι του άλτο άντιτζε;
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 8:03 μμ
ενταξει μωρο εγω κλαιω τοοοοσο ατεχνο ειναι…ευτυχως που δεν μας το στερησες..φιλακια καλη μου
Από fotini spanoy | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 11:22 μμ
Γλυκειά μου Φωτεινή, είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου και είναι στάση ζωής. Η αλήθεια είναι ότι δε θέλω να σε κάνω να κλαις κι ας είναι από συγκίνηση. Σ’αγαπώ πολύ! Φιλάκια.
Από Μαρία Κουτσάκη | Τετάρτη, 6 Ιουνίου 2007 11:37 μμ
καταρχήν τα πιο αγαπημένα μας παιδιά ειναι τα προβληματικά..:):)
εγω ομως δεν είδα τιποτε το «προβληματικό» στο συγκριμένο «παιδάκι» σου Ηταν άψογο…
Καλο μεσημέρι μαρία μου..:)
Από Maria R. | Πέμπτη, 7 Ιουνίου 2007 3:17 μμ