Στις άγονες σιωπές αναζητάω,
τους κήπους που δεν άνθισαν ποτέ!
Σε πολύχρωμες σταγόνες χάνομαι,
πέφτοντας σε διψασμένα χώματα!
Δεν είναι πια γαλάζιοι οι ουρανοί
που ξέραμε παιδιά,
όταν παίζαμε αλέγρα με τα σύννεφα
μιας ξεχασμένης μέρας.
Μικρές απορίες,
άγουρων χρόνων γεννήματα
ίδιες μείναν στην καρδιά
και ταξιδεύουν
σ’ ένα χθες,που πέρασε διακριτικά
σα σκιά στου ονείρου μου την πόρτα!
Αλαφροΐσκιωτο, αέρινο και άφθαρτο
παραμονεύει,
μήπως βρει τ’ αγρίμι
που έγινε θήραμα του χρόνου
κι εκλεκτό έδεσμα
σε γιορτινό τραπέζι!
Μαρία Κ. 27-12-2007
Αφιερωμένο στην Αμαζόνα και το Αερικό!
Night Flights 4 