Ανόμοια μεγέθη

Πόσο χώρο δικαιούμαι;
σχεδόν όσο πιάνει το μικρό μου σώμα.
Πόσο αέρα χρειάζομαι;
όσο παίρνει κάθε επόμενη ανάσα μου.
Πόση αγάπη σου οφείλω;
εκείνη που μπορώ να σου χαρίσω…

και κάτι παραπάνω!

Μαρία Κ. 19-09-2007

Απίθανο Μαρία μου…. Μικρό, μα ουσιαστικό….

Την καλημέρα μου….

Από ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 11:57 πμ

Ωπ! Νίκο μου στη γωνία με περίμενες; καλημέρα κι από μένα! Σ’ευχαριστώ!

Από Μαρία Κουτσάκη | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 11:58 πμ

Καταπληκτικο Μαρια Γεματο αισθημα και νοημα

Καλημερα

Από giota1 | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 11:59 πμ

Επιτέλους ολοκληρωτικές απαντήσεις 🙂 Καλημέρα Μαρία μου

Από Μενεξεδιά | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 12:05 πμ

Σ’ευχαριστώ Γιώτα μου! Καλημέρα κι από μένα!

Από Μαρία Κουτσάκη | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 12:09 πμ

Καλημέρα Μενεξεδιά μου! Σε φιλώ!

Από Μαρία Κουτσάκη | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 12:11 πμ

«Δικαιούσαι τον χώρο εκείνο που το σώμα σου θα απλωθεί και θ΄ αναμειχθεί με τη φωτιά στον ουρανό του πάθους.. Χρειάζεσαι τον αμόλευτο εκείνο αέρα που θα χαϊδεύει γλυκά τις αισθήσεις σου και οι ανάσες θα γίνονται πιο βαθιές, πιο έντονες.. Οφείλεις την αγάπη εκείνη που τα λόγια δεν μπορούν ν΄ αποτυπώσουν και την χαρίζεις απλόχερα με το σπινθηροβόλο βλέμμα σου..»

Την καλημέρα μου Μαρία μου και την αγάπη μου..:))

Από Τάκης Τσαντήλας | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 12:47 πμ

Καταργώ τα σύνορα που όρισα και περνώ μέσα από τη φωτιά σου, για να βρω την αγάπη εκείνη, που σβήστηκε από κάποιο λερό τεφτέρι, χρεωμένη σαν έξοδο περίσσιο. Τόσο άδικα…

Καλημέρα κι από τούτο το μετερίζι Τάκη μου. Και τη δική μου έχεις!

Από Μαρία Κουτσάκη | Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2007 1:10 μμ